หัวข้อนี้มาสั้นๆ ค่ะ เพราะเกี่ยวกับศัพท์ย่อค่ะ มาแอลเอแรกๆ งงค่ะ เห็นคำศัพท์หลายคำเข้ามาในชีวิตประจำวันเยอะมาก โดยเฉพาะใครใช้รถไฟ ขนส่งสาธารณะต่างๆ เริ่มกันเลยนะคะ DTLA =  Downtown Los Angeles ก็ย่อกันตรงๆ ใช้พยัญชนะ 4 ตัวแรก คำนี้เขาจะใช้เฉพาะเขียนกันค่ะ เวลาพูดเขาจะไม่พูดกันนะคะ เช่น ว่า "ฉันอยู่ที่ดีทีแอลเอ" อันนี้แปลกค่ะ เวลาพูดเขาก็พูดกันไปเลยค่ะ ว่าอยู่ดาวน์ทาวน์ เราก็ไม่จำเป็นจะต้องพูดเต็มๆ ว่า...

หัวข้อนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ที่ต้องเขียนเพราะโดนคน "ข้างหน้า" ถามบ่อยมากค่ะ จขกท.ไม่มีรถใช้มาปีกว่าเลยใช้รถบัสและรถไฟเป็นประจำค่ะ มีแต่คนบอกว่าอยู่แอลเอไม่มีรถขับอยู่ไม่ได้ จริงๆ อยู่ได้นะ อาจจะใช้เวลาเยอะกว่าและไม่ได้รู้สึกสะอาดขนาดนั้น เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าค่ะ ปกติถ้าเราชินกับรถไฟฟ้าบ้านเราที่จะต้องสอดบัตรโดยสารทั้งขาเข้า และสอดบัตรตอนขาออกอีกที เพื่อเช็คราคาที่ถูกต้องตามระยะทางที่นั่งกันใช่ไหมคะ แต่สำหรับที่แอลเอนี่ เนื่องจากราคาโดยสารของรถไฟและรถบัสของเมโทร (metro) จะเท่ากันหมด (เน้นว่าเฉพาะของเมโทรนะคะ ถ้าไปตามเมืองอื่นเช่น นั่งรถบัส local ของ Culver City, Santa Monica ราคาจะต่างกันออกไปค่ะ) แบบไม่คำนึงถึงระยะทางที่นั่ง...

เรื่องที่รู้สึกเหนื่อยและงงมากที่สุดตอนย้ายมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ คือ เรื่องการสั่งอาหารนี่แหละค่ะ เป็นเรื่องสำคัญแรกๆ ที่เราจำเป็นต้องเรียนรู้ เพื่อปากท้องของตัวเอง แรกๆ สามีใจดีสั่งให้ตลอด เราก็หูทวนลมไป ประมาณว่าขี้เกียจฟังว่าเขาพูดอะไร แต่ที่รู้สึกตลอดคือ "จะถามพูดอะไรกันเยอะแยะ"  เข้าเรื่องกันเลย คำถามที่ถูกถามบ่อย หรือเป็นไปได้ว่าจะถูกถามเวลาสั่งอาหารที่เคาท์เตอร์ "For here or to go (ฟอร์เฮีย ออร์ ทูโก)?" = ทานที่นี่หรือเอากลับบ้านคะ/ครับ คำถามนี้แรกๆ ฟังจับความไม่เคยทัน พอเริ่มจับได้ก็ยังงงกับคำถามอยู่ดี...

เรื่องนี้อาจเป็นแค่ความรู้สึกและนิสัยส่วนตัวของผู้เขียน ที่ว่าติดนิสัยในการพูด "ขอโทษ (sorry)" ในหลายๆ เรื่อง ไม่ว่าจะในเวลาที่ตกใจ รู้สึกเกรงใจ รู้สึกขอบคุณเวลาคนให้ของ และอื่นๆ ก็ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนติดการพูดขอโทษมากมายขนาดนี้ ทั้งๆ ที่บางที ก็ไม่ได้เกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ว่าเราไปทำอะไรผิดมาถึงขั้นต้องไปพูดขอโทษขอโพยชาวบ้านเขา มีอยู่วันนึง โดนคุณสามีตบกะโหลกว่า "ทำไมเธอชอบพูดขอโทษตลอดเวลา Why you have to say sorry all the time?" เราก็เพิ่งฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า...

เคยไหมค่ะ ที่เข้าร้านอาหารในแอลเอแล้วเห็นเมนูภาษาอังกฤษ แต่แปลไม่ออก ช่วงแรกๆ งงตึ๊บมากค่ะ คิดว่าทำไมเราโง่ไม่เข้าใจภาษาอังกฤษขนาดนี้เชียวหรือ ซึ่งจริงๆ แล้วบางทีเมนูที่คุณเห็นนั้นคือ เมนูภาษาสเปนค่ะ อย่างที่ทราบกันดีว่า นครลอสแองเจิลลิส หรือแถบแคลิฟอร์เนียใต้นี้ เป็นถิ่นที่ชาวเม็กซิโกอาศัยอยู่มากถึงมากที่สุดในสหรัฐอเมริกา เรียกได้ว่า ภาษาสเปนแทบจะเป็นภาษาที่หนึ่งในแถบนี้ทีเดียว เพราะฉะนั้น เวลาไปไหนมาไหน จะสังเกตเห็นป้ายภาษาสเปนคู่มากับภาษาอังกฤษตลอดเวลา เรียกว่า ถ้าคุณรู้ภาษาสเปน จะทำให้การอยู่อาศัยที่นี่เป็นไปได้ง่ายมาก เข้าเรื่องการสั่งอาหารเม็กซิกันกันดีกว่า คือ ตัวเราเองเป็นคนไม่มีพื้นฐานเรื่องอาหารเม็กซิกันเลยค่ะ รู้จักแค่ ทาโก้ ก่อนมาที่นี่เท่านั้นเอง  ขออธิบายเฉพาะอาหารหลักๆ...

เป็นอีกเรื่องนึงที่รู้สึกช๊อคค่ะ ว่าทำไมการจราจรทั้งขาเข้าและขาออกจากสนามบิน LAX รถถึงติดมะรุมมะตุ้มซะขนาดนี้ เคยได้ยินกิตติศัพท์เรื่องว่าแอลเอรถติด แต่ไม่คิดว่าจะติดตั้งแต่เริ่มออกจากสนามบินเลย ท้าวความนิดว่าตอนที่มาแอลเอครั้งแรก ก็ยืนรอแฟนกับเพื่อนขับรถมารับ แล้วก็ตกใจนิดนึงกับความวุ่นวายที่ถนนด้านหน้าสนามบิน ตรงขาเข้า ว่าทั้งรถยนต์ส่วนบุคคล รถบัส รถแท็กซี่ มากองกันเต็มไปหมด มองเลนไม่ออกเลย แล้วกว่าคุณแฟนจะฝ่ามรสุมรถเข้ามาหาได้ก็นานพอดู อันนี้คือขาที่เรามาที่แอลเอนะคะ คราวนี้เรามาเป็นผู้โดยสารขาออกแทน เพราะจะกลับเมืองไทยช่วงสงกรานต์ แล้วก็ต้องพบเจอมรสุมเดิม ว่าเส้นทางที่เข้าสู่ LAX รถกระดึ๊บๆ เป็นเต่ามากค่ะ เผื่อเวลาจากบ้านไปเพื่อให้ถึงสนามบินก่อนเช็คอิน 2 ชม. กลายเป็นว่ามาติดที่หน้าสนามบิน...

จริงๆ ก็ เขาก็เปิดมาตั้งแต่พฤศจิกายน ปีที่แล้ว (2015) แต่เพิ่งได้มาเขียน เค้าได้ไปมาตั้งแต่วันเปิดวันแรกเลยค่ะ เพราะคุณแฟนเห่อมากก มาเริ่มกันตั้งแต่ว่า อะไรคือ Whole Foods Market กันเลยดีกว่า ง่ายๆ คือ ซุปเปอร์มาร์เกต นั่นแหละค่ะ เขามีสโลแกนที่ว่า America's Healthiest Grocery Store เป็นซุปเปอร์ที่เน้นขายของที่ healthy มาก ๆ สมใจคนสายสุขภาพเลยค่ะ  สำหรับดิฉันแล้วที่นี่น่าสนใจตรงที่ว่า...

คงทราบกันอยู่แล้วเรื่องธรรมเนียมการให้ทิปในอเมริกา จะขอเล่าประสบการณ์เฉพาะการให้ทิปในร้านอาหารเท่านั้นค่ะ เอาตรงๆ นะคะ ก่อนหน้าที่จะมาเมกา แม้แต่เรื่องทิปนี้ ดิฉันก็ไม่ได้ทราบมาก่อนค่ะ และยอมรับว่าหงุดหงิดหลายครั้ง เพราะรู้สึกเหมือนโดน "กึ่งบังคับให้ทิป" ทั้งๆ ที่รู้สึกว่า อ้าว ไม่เห็นจะบริการทุกระดับประทับใจขนาดนั้น  ตอนอยู่ไทยเราให้อย่างจริงใจกว่า แต่ก็นะคะ เข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิ่วตาตาม ตอนแรก แฟนสอนแค่ว่า "ร้านอาหารที่มีคนเสิร์ฟ ต้องทิป  เราเดินไปซื้อสินค้าเองที่เคานท์เตอร์ไม่ต้อง" เราก็ปฏิบัติตามนั้น จนวันนึง ไปดื่มที่ร้านเกมส์ร้านนึง ที่มีเปิดบาร์ขายแอลกอฮอล์ด้วย เราเดินไปซื้อเบียร์...

เดินเล่นแถว Pershing Square อยู่ดีๆ ก็เจอสิ่งแปลกใหม่กลางสวนนี้ ลานไอซ์เสกตในดาวน์ทาวน์เลยค่า บอกไว้ก่อนว่ามีแค่ช่วงหน้าหนาว ถึงวันที่ 18 มกราคม 2559 นี้นะคะ โพสต์นี้ขอแค่เขียนแค่สั้นๆ แค่อยากมาพร่ำให้ฟังว่าคิดถึงลานไอซ์ที่เวิร์ลเทรดเซ็นเตอร์บ้านเรา ไปบ่อยตอนเด็กๆ 5555 แต่เล่นยังไงก็ไม่เก่งสักที มาเจอที่นี่นึกถึงความหลัง ยังไม่กล้าลงไปเล่น เพราะความห่วยแตกของเรา พอดูคนอื่นเล่น กัน ก็น่ารักหนุงหนิง แต่งตัวกันแบบ Summer มากๆ  ลื่นๆ ล้ม...

ปีใหม่นี้ ไปช๊อปปิ้งซื้อของกันที่ไหนคะ ถ้าอยากได้ของมือสองดูดีมีสไตล์ ขอแนะนำการช๊อปปิ้งในแบบชิคๆ ที่ที่นี่เขาเรียกกันว่า "Estate Sale (เอสเตสเซลล์)" ค่ะ อ๊ะๆ จะให้ลืมพูดถึงความเปิ่นกันได้อย่างไร ใครเป็นบ้างได้ยินคำนี้ครั้งแรกผ่านๆ แล้วนึกว่า "นี่เธอคิดว่าชั้นรวยมากหรือไงยะ จะให้ไปซื้ออสังหง อสังหา อะไรที่ไหน" ตอนแฟนมาชวน ก็เหมือนกันค่ะ สมองน้อยๆ ของดิฉันก็แปลไปอย่างรวดเร็วว่าไปซื้ออสังหาริมทรัพย์ ซึ่งจริงๆ แล้ว มันคือ การขายของ หรือ "มรดก" ที่เจ้าของเขาต้องการจะโละออก...

ขอแนะนำแต่แรกเริ่มเลยนะคะ ว่าอย่าซื้อคอนแทคเลนส์ในอเมริกา หากคุณยังไม่มีประกัน กระเป๋าตังค์ทะลุแน่ๆ ค่ะ   ขอให้เรียนรู้จากความโง่ของดิฉันนะคะ คือ บินจากบ้านเราไปแล้วละนึกได้ว่าลืมเอาคอนแทคเลนส์ไป เลยลองปรึกษากับแฟน ยังไงก็อยากใส่เลนส์เนื่องจากเป็นคนติดแว่นกันแดดค่ะ ถ้าไม่ใส่แว่นกันแดดจะอยู่ไม่ได้ แดดที่นี่จ้ากว่าเมืองไทย ขอให้ทุกคนถนอมสายตากันด้วยนะคะ การซื้อคอนแทคเลนส์ที่นี่ไม่ได้ง่ายเหมือนบ้านเรา ที่เดินเข้าร้านแว่น บอกยี่ห้อสเปค แล้วจะซื้อได้เลย ที่นี่อะไรๆ ก็ต้องมีใบสั่งจากแพทย์ค่ะ เราก็พยายามหาวิธีหลีกเลี่ยงให้ได้มากที่่สุด ลองพยายามจะซื้อออนไลน์ดู เข้าเว็บ www.1800contacts.com , wallgreen ต่างๆ หวังว่าจะซื้อได้เลย...